Nieodłącznym elementem świąt Bożego Narodzenia są szopki. W naszym klasztorze ponownie stanęły dwie – wewnętrzna i zewnętrzna, aby prawda o Wcieleniu Syna Bożego głęboko zapadła nam w serca i przemieniała życie.
„Jezus Chrystus, Syn Boży rodzi się w Betlejem Judzkim. Na te słowa rozpływa się moja dusza, a także duch mój rozpalił się w moich wnętrznościach, gdy spieszy, by – jak zawsze tego pragnie – podzielić się z wami tą słodyczą i radością. Jezus – to znaczy Zbawiciel. Cóż bardziej koniecznego dla zagubionych? Co bardziej upragnionego dla nędznych? Cóż bardziej pożytecznego dla tych, którzy nie mają nadziei?” – Tymi słowami w wigilię Bożego Narodzenia św. Bernard rozpoczął swoją przemowę do swoich braci. Pokazują one, jak wielkie znaczenie duchowość cysterska przywiązuje do tajemnicy Wcielenia Pańskiego. Stawia ona tę tajemnicę w centrum, bo od niej bierze początek zbawienie człowieka i odwrotnie – człowiek upokorzony złem i grzechem, dzięki Bogu, który przychodzi w ludzkim ciele może powrócić do swojego Stworzyciela i Pana. Cystersi zatem, za przykładem św. Bernarda i innych wielkich mnichów, otaczają święta Wcielenia wielkim szacunkiem i obchodzą je szczególnie uroczyście.
W tym to cysterskim duchu nasza jędrzejowska świątynia co roku gości w swym wnętrzu pokaźnych rozmiarów szopkę, która naszym oczom ma przedstawić to co, w sposób ukryty i pokorny rozegrało się w Betlejem dwa tysiące lat temu. Do dziś pamiętamy stajenki budowane przez dziesiątki lat przez niestrudzonego br. Stanisława Kowalskiego. Po jego odejściu do Pana w 2018 roku, zadanie to przejął o. Jakub Zawadzki, proboszcz klasztornej parafii. Jego staraniem cysterska szopka zmieniła nieco formę, wzbogaciła się o nowe dekoracje i figury, w dalszym ciągu jednakże nie przestaje zachwycać i kierować oczy i serca ku Jezusowi, Bogu-Człowiekowi, który z miłości do nas narodził się w ubóstwie i poniżeniu. Szopka zatem to nie zwykła „okresowa dekoracja”: dla dzieci szopka jest wizualną katechezą, która opowiada ewangelię o narodzeniu Pana, dla starszych jest przypomnieniem o miłości Boga do człowieka i zachętą, by wraz z pasterzami i mędrcami oddawać pokłon Ukrytemu Bogu. Temu wzniosłemu celowi służą wszystkie środki, dekoracje, światła, ruchome elementy, szemrząca woda…
Tegoroczna szopka zbudowana pod, szczególnie wymownym w roku epidemii, hasłem „Przychodzę, by otrzeć łzy z twoich oczu”, mierzy 7 metrów wysokości i tyleż szerokości. Jej centralnym elementem, kryjącym figury św. Rodziny, jest wschodnia fasada klasztornego kościoła. Zmierzają do niej postacie odziane w cysterskie habity – to nawiązanie do przypadającej w tym roku 75. rocznicy powrotu biało-czarnych mnichów do jędrzejowskiego klasztoru. Ponadto, ważnym elementem dekoracji są kamienice jędrzejowskiego rynku, zabytkowa wieża ciśnień i herb miasta Jędrzejowa – te elementy z kolei wskazują na 750. rocznicę nadania miastu praw miejskich. Całość uzupełniają liczne jodły kaukaskie, cyprysiki oraz mech. Do pracy nad budową stajenki zaangażowali się wolontariusze „Szlachetnej paczki”, uczniowie SP nr 3 i ich rodzice, panie z Jędrzejowskiej Galerii na Szlaku oraz członkowie Odnowy w Duchu Świętym „Effatha”.
Jeszcze jedna stajenka, w nieco innym stylu, stanęła na południowym placu przed kościołem. Zbudowano ją z inicjatywy i przy udziale o. opata Rafała Ścibiorowskiego. Zewnętrzna szopka, dostępna 24 godziny na dobę przedstawia swojski, niemalże wiejski klimat. Wszak Chrystus narodził się na peryferiach ówczesnego świata, wśród codziennego rozgardiaszu, zgiełku, wśród ciężko pracujących ludzi. I to jest właśnie cel świąt Bożego Narodzenia oraz stawianych w tym okresie stajenek: pomagają nam one wśród naszego zabiegania i zapracowania dostrzec Pana, który przychodzi, aby być jednym z nas i nasz świat uświęcić.
foto: Piotr Waleron
